Χαίρε κόσμε!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!

ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΘΕΣ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ…ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ….!!!

 

 

 

Πόσο καιρό έχει να σου πει κάποιος ένα όμορφο παραμύθι ???
Με δράκους και νεράιδες,
που να μην εχει απαραίτητα "καλό" τέλος ????
Άκου λοιπόν …..
Ήταν κάποτε ένας δράκος. Ποτέ δεν είχε τη συντροφιά κάποιου και περιπλανιόταν σε βουνά και σε σπηλιές. Άλλωστε τι άλλο να έκανε από το να πετά από το ένα βουνό στο άλλο πότε να συλλογίζεται για την ύπαρξή του και πότε να σκίζει τα βράχια με τα νύχια του και να φυσά φλόγες.
Μια μέρα λοιπόν μια νεράιδα ήρθε και κάθησε στη μύτη του… Ο δράκος ξαφνιάστηκε. Την κοίταξε στα μάτια και την ρώτησε
– Δε φοβάσαι μήπως σε φάω;
– Όχι.. είμαι πολύ μικρούλα για να χορτάσεις
– Δε φοβάσαι μήπως σε φυλακίσω για πάντα;
– Όχι…όποτε θέλω εξαφανίζομαι.
– Δε φοβάσαι μήπως σε αγαπήσω;
Η νεράιδα σάστισε, δεν περίμενε αυτή την ερώτηση…όμως του απάντησε
– Όχι…όλοι θέλουν κάποτε να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.
Ο δράκος ένιωσε έντονα την επιθυμία να την αγκαλιάσει… όμως τα νύχια του κάρφωσαν τη μικρή νεράιδα…
Θέλησε να τη φιλήσει…η καυτή ανάσα του έκαψε τα φτερά της.
Ο δράκος δάκρυσε…όμως τα δάκρυά του την έπνιγαν.
Η μικρή νεράιδα πέθαινε στην αγκαλιά του..
…του ψιθύριζε απλά το μυστικό…
…δε φτάνει να θέλεις να αγαπήσεις…
….πρέπει και να μπορείς….

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ

 

 

1.Δεν σε θελω για αυτο που εισαι,αλλα για αυτο που γινομαι οταν ειμαι μαζι σου!

2.Κανενας δεν αξιζει τα δακρυα σου. Εαν υπαρχει καποιος αυτος δεν θα σ’εκανε ποτε να δακρυσεις!

3.Επειδη καποιος δεν σ’αγαπαει οπως θα ηθελες εσυ, δεν σημαινει οτι δεν σ’αγαπαει μ’ολη τη δυναμη της ψυχης του…

4.Ο αληθινος φιλος ειναι αυτος που δινοντας σου το χερι σου αγγιζει την καρδια!!!

5.Ο χειροτερος τροπος να αγαπας καποιον ειναι να καθεται διπλα σου και να ξερεις οτι δεν θα τον εχεις ποτε…

6.Μη σταματας να χαμογελας εστω κι αν εισαι θλιμενος. Ποτε δεν ξερεις ποιος μπορει να σ’αγαπησει για αυτο σου το χαμογελο!!!

7.Μπορει για ολο τον κοσμο να εισαι ενα ατομο. Ομως για καποιο ατομο εισαι ολοκληρος ο κοσμος!!!

8.Μη σπαταλας το χρονο σου με καποιον που δεν ειναι προθυμος να τον περασει μαζι σου!!!

9.Ο Θεος να θελησει να γνωρισεις πολλους λανθασμενους ανθρωπους πριν γνωρισεις το σωστο.Γιατι οταν τον γνωρισεις θα τον ευγνωμονεις…

10.Μην κλαις για κατι που τελειωσε. Χαμογελα γιατι το εζησες!!!

11.Παντα θα υπαρχουν ατομα που θα σε απογοητευουν. Εσυ συνεχισε να εμπιστευεσαι. Ομως να εισαι επιφυλακτικος με τα ατομα που θα εμπιστευθεις την δευτερη φορα!!!

12.Αν δεν σου αρεσει αυτο που εισαι γινε ενα καλυτερο ατομο. Ποτε ομως μην επιτρεψεις στους αλλους να δουν αυτο που ησουν!

13.Μην απογοητευεσαι οταν καποια προσπαθεια σου απετυχε. Τα καλυτερα ερχονται οταν δεν το περιμενεις!!!

14.Εχε γεματη την καρδια σου με χαρα και αισιοδοξια. Μη λυπασαι για τιποτα. Γιατι το καθετι που συμβαινει παντα συμβαινει για καποιο λογο!!!

ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΩ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ…

                       

 

 

 

Σαν ηλιος απ το τζαμι μεσα στη ζωη μου μπαινεις και μου δινεις χαρα…

και υστερα σαν κλεφτης πας στο τζαμι κι απο τη ζωη μου βγαινεις…

Θα φτιαξω ενα τοιχο ειχα πει να μη σ’αφησω να περασεις ξανα,

μα μονη μου γκρεμιζω καθε τοιχο και σ’αφηνω εγω να μπαινεις…

Αυτο αξιζω ματια μου, αυτο το λιγο αγαπη μου…

που για ολους εγινα χαλι και με πατησαν ολοι….

Αυτο αξιζω ματια μου, αυτο το λιγο αγαπη μου…

εσυ εισαι ο φταιχτης μια ζωη και γω ζηταω συγνωμη…

Τους δειχτες στο ρολοι σου κοιταζεις ειναι η ωρα που θα φυγεις ξανα…

Θα φευγεις και θα ερχεσαι κι ετσι την καρδια μου θα πεθαινεις…

δεν ημουνα το σπιτι να περασεις στο πλευρο μου μια ζωη τελικα….

μοναχα ενας δρομος να περνας απο το σπιτι σου οταν βγαινεις……

20/2 εισαι και παλι εδω…για ποσο αυτη τη φορα;;;

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΦΑΤΝΗ ΣΟΥ!

 

 

 

Με μαγνητιζει η μορφη σου Κυριε. Την αγια εικονα σου κρατω και σκεφτομαι…

Να μουν κι εγω εκει σε μια γωνια στη φατνη Σου!!!Να σ’εβλεπα στα φτωχικα σου σπαργανα ντυμενο! Να εβλεπα το φως στο φεγγοβολο Σου βλεμμα. Να ατενιζα της Αγιας Μητερας σου το προσωπο. Να θαυμαζα το μεγαλειο της σιωπης της μπρος στο Μυστηριο του Τοκου της…

Να ημουν αγγελουδι στη σκαλα του ουρανου, θα διαλεγα τον πιο γλυκο μου σκοπο…Θα σου εψαλλα οπως Εσυ θα το ηθελες…Μα αγγελος δεν ειμαι….

Αν ημουν παλι ενας απ τους Μαγους,ποση χαρα θα δοκιμαζα την ωρα που το δωρο μου θα σου εφερνα απ τα ξενα….Μα…δεν τολμω να κανω συγκριση κι εδω.Που οι γνωσεις; που τα πλουτη; που θα βρισκα τη δυναμη για τετοιο ταξιδι εγω;;;

Ενας βοσκος αν ημουνα θα ερχομουν με δεος να ψαξω τη φατνη…και δωρο μου θα σου εφερνα το πιο καλο μου προβατο το πιο αγαπημενο!!!

Μα αδεια ειναι η καρδια μου απο ταπεινωση….

Αν παλι ημουν ενα αρνακι εγω; Στιγμη δεν θα παιρνα απο πανω σου τα ματια μου!!!

Μπα…παει κι αυτο…ουτε αθωος ουτε ακακος ειμαι…Τι κριμα…

Ας ημουν τουλαχιστον ενα αχυρο! Αυτο δε θα μπορουσα να ειμαι; Ενα ξανθο αχυρο. Να σ’αγγιζω οσο πιο απαλα μπορουσα…Για Σενα, Θειο Βρεφος!

Ομως Χριστε μου ουτε κι απ αυτο ειμαι….

Στεκομαι μονο και σε κοιτω εικοσι αιωνες μακρια απ τη Γεννηση Σου.

Μπροστα στη Φατνη Σου ξεχαστηκα μικρε Χριστε και παλι….

Μα ακουω τη φωνη Σου.Γλυκια δυνατη….

-Ελα κοντα μου!!!

Δεν εισαι αχυρο εσυ, δεν εισαι απο του σταβλου μου τα ζωα,ουτε βοσκος, ουτε και Μαγος, ουτε και αγγελος αγνος βεβαια εισαι… Μα μη ζηλευεις…

ΗΡΘΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!! το καταλαβες; Να μαι ολοκληρος μπροστα σου. Τα παντα γινομαι εγω για σενα μονο!!! Εγω Πατερας! Αδελφος Εγω και Φιλος στοργικος!!!

Του ουρανου τη δοξα αφησα για σενα.

Εγω χαρα σου, Εγω φως σου και τροφη σου Εγω!!!

Υπαρχω ολοκληρος στη ψυχη σου και ζω παντα μαζι σου….υπαρχει τιποτα παραπανω;;;

ΘΕΙΟ ΒΡΕΦΟΣ Σ’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

Ηρθες για μενα!

Εισαι η μονη ελπιδα μου!

Σ’ευγνωμονω! 

ΑΣ ΧΑΘΕΙΣ…

 

 

Μες στα συννεφα ζωη μου μακρια απ τη φυλακη μου να με πας…

Να μ’αγγιζει ο αερας σαν το ξυπνημα  μιας μερας να γελας…

Να κουρνιαζω στο πλευρο σου μες στο παραμιλητο σου να με βρεις…

Ν’ακουστει το ονομα μου κι εσυ ραγισε καρδια μου…κι ας χαθεις…κι ας χαθεις…

Να με σηκωνε ενα κυμα να με λυτρωνε απ το κριμα της ψυχης…

Να ξεπλυνει το θυμο μου να ξαναρθεις το ονειρο μου να το δεις…

Ας ερχοταν ενα βραδυ να χε φως κι οχι σκοταδι να το ζεις…

Να μπορω να σου γελασω κι υστερα να προσπερασω κι ας χαθεις…

Του μυαλου μου οι εικονες να σβηναν σαν να ταν πορνες της στιγμης…

Να μην εχω να θυμαμαι ολα αυτα που με πονανε, ας χαθεις…

Να μην ξερω πια τι κανεις αλλο να μη με πικρανεις δεν μπορω…

Δεν μπορω να σε κοιταζω και στα λογια να μη βαζω…σ’αγαπω…

ΠΕΣ ΜΟΥ

 

 

 

Δεν θελω λογια εγω σε εναν φακελο κλειστο, χωρις μια μυρωδια απ’τα δικα σου τα μαλλια…

Δεν θελω γραμματα να λενε πραγματα σκληρα, να λενε ως εδω…εμεις οι δυο…

Δεν θελω λογια εγω που δεν μπορω να τα κοιτω, θελω να βλεπω το κορμι που την αγαπη θ’αρνηθει…αν θες να χωριστεις να με κοιτας και να το ζεις…Οτι εχεις να μου πεις εδω να ρθεις….

Πες μου, πες μου, πες πως θες να με νικας πως εισαι ενταξη πως γελας μα πρωτα πες μου πως μπορεις ξεχνωντας με να ζεις…

Δεν θελω γραμματα να περιγραφουν την καρδια να λεν πως καποτε αληθινα μ’αγαπησε…

Δεν θελω γραμματα που να χωριζουν σιωπηλα οτι εχεις πες το εδω,για να τ’ακουσουμε κι οι δυο….

Πες μου, πες μου, πες πως θες να νικας μα πρωτα πες μου πως μπορεις ξεχνωντας με να ζεις……. 

Pablo Neruda

 

 

Όλη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου κοντά στη θάλασσα, στο νησί. Ήσουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.
Ίσως πολύ αργά ενώθηκαν τα όνειρά μας, στα ψηλά ή στα βαθιά, στα ψηλά σαν κλαδιά που κουνάει ο ίδιος άνεμος, στα χαμηλά σαν κόκκινες ρίζες που αγγίζονται.
Ίσως το όνειρό σου χωρίστηκε από το δικό μου και στη σκοτεινή θάλασσα με έψαχνε όπως πρώτα υπήρχες όταν δεν ακόμα, όταν χωρίς να σε διακρίνω έπλεα στο πλάι σου, και τα μάτια σου έψαχναν αυτό που τώρα – ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό – σου δίνω με γεμάτα χέρια, γιατί εσύ είσαι το κύπελλο που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.
Κοιμήθηκα μαζί σου όλη τη νύχτα, ενώ η σκοτεινή γη γυρίζει με ζωντανούς και νεκρούς, και σαν ξύπνησα ξάφνου καταμεσής στη σκιά το μπράτσο μου τύλιγε τη μέση σου. Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος μπόρεσαν να μας χωρίσουν.
Κοιμήθηκα μαζί σου και ξύπνησα με το στόμα σου βγαλμένο από τον ύπνο να μου δίνει τη γεύση από τη γη, από τη θάλασσα, από τα φύκια, από το βάθος της ζωής σου, και δέχτηκα το φιλί σου μουσκεμένο από την αυγή σαν να έφθανε από τη θάλασσα που μας περιβάλλει.

Pablo Neruda

ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ

 

 

 

 

Εχω τοσα βραδυα να σε δω…και περιμενω….

μεσα μου ενα αλογο τυφλο,αγριεμενο…

Μη καπνιζεις τοσο,σ’αγαπω και να προσεχεις…

μη σε παρει συννεφο λευκο,και να μη τρεχεις…

Ποσο μου λειπεις…ποσο μου λειπεις…

Ενα τηλεφωνημα δεν θες…μη μου αλλαζεις…

παγωσε στα χειλια μου ο καφες…μη με ξεχασεις….

Μια φωτογραφια δυο διπλα…και στην υγεια σου…

Δυο τσιγαρα οπως μια φορα…κι ολα δικα σου…

Ποσο μου λειπεις…ποσο μου λειπεις…

Περασαν δυο μηνες σε ζητω…και με ποναω…

κολησαν οι δεικτες στο κενο και που να παω…

ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ……………

ΣΕ ΘΕΛΩ

 

 

 

Ειναι ο αερας που τα βραδυα μου σφυραει,ειναι η καρδια μου που πηχτα σε αγαπαει,

ειναι η ζωη μας που αφησαμε και παει,μια φλεβα ερωτα που σπαει και χτυπαει…

Ειναι το φως σου που μ’αγγιζει και ανθιζω,ειναι που εμαθα στο τιποτα να ελπιζω,

ειναι που επαψα την τυχη μου να βριζω,μια τυχη ατυχη που πια δεν τη γνωριζω…

Σε θελω, σε θελω….με ντυνω, με στολιζω, παρε με, με χαριζω…

Σε θελω, σε θελω…σε σενα που ελπιζω, σε σενα με χαριζω…

Ειναι τα ματια σου που κλεινεις και τρομαζω, ειναι που μεσα σου σαν χρωμα ξεθωριαζω,

ειναι που θελω το κορμι σου και δισταζω, μη φυγει τ’ονειρο καθως θα σ’αγκαλιαζω…

Σε θελω, σε θελω…με ντυνω, με στολιζω, παρε με, με χαριζω…

Σε θελω, σε θελω…σε σενα που ελπιζω, σε σενα με χαριζω…